صدایی که در یکی از روزهای سرد سال، مردم پایتخت را با کنجکاوی بسیار، از زیر سقف خانه ها به خیابان ها کشاند، موجب شد تا آنان با ناشناخته ای در آسمان تهران آشنا شوند که تا آن لحظه ندیده بودند.                                                                                

اواخر سال 1292هجری شمسی پایتخت نشینان برای نخستین بار، وسیله ای که آن را " طیاره " می خواندند به چشم خود دیدند و این اولین پرواز هواپیما در آسمان ایران بود .
مردم تهران در این روز شاهد حرکت پرنده ای فلزی بودند که در ارتفاع پایین و نزدیک به زمین برای مدت کوتاهی در حال پرواز بود.
تقریباً ده سال پس از اولین پرواز هواپیما در جهان، نوبت به کشور ما رسیده بود. یک خلبان روسی به نام "کوزمینسکی" تصمیم گرفت با هواپیمای خود از نوع "بلریو" به تهران پرواز نموده و مدتی در این شهر اقامت نماید تا پروازهای نمایشی برای مردم شهر داشته باشد.
با تصمیم خلبان روسی، مردم نظاره گر پرواز پرنده ای بودند از جنس فلز، که رویا یا افسانه نبود، بلکه واقعیتی بر فراز سرشان بود.
این اتفاق زمانی روی داد که حتی فرودگاهی در تهران وجود نداشت و همین امر خلبان را با معضل فرود مواجه ساخت؛ تا اینکه نهایتا میدان مشق را مناسبترین مکان برای فرود، تشخیص داد و به زمین نشست.
فرود اضطراری هواپیما در میدان مشق، با توجه به نبود امکاناتی چون باند فرود در آن روزگار؛ منجر به برخورد هواپیما با توپ مستقر در آن مکان گردید. در این برخورد، اگر چه خلبان صدمه ای ندید اما وسیله پروازی او قدری آسیب دید، این اتفاق موجب شد تا این وسیله برای مدتی در آن مکان بماند و زمینه ای فراهم شود تا هر روز مردم برای دیدن این پرنده آهنی به آن مکان بیایند.
"کوزمینسکی" بعد از مدتی، هواپیمای آسیب‌ دیده را جهت تعمیرات به محل باشگاه افسران ارتش و تعمیرگاه قشون انتقال داد. از آنجایی که میدان مشق فاقد فضای کافی برای پرواز بود، هواپیما پس از تعمیر، از راه زمین به محلی در اطراف تهران ، معروف به "قصر قجر" انتقال یافت.
به این ترتیب از آنجا، پرواز دوم خود را بر فراز شهر تهران انجام داد و پس از آن هم، گهگاه پروازهای نمایشی داشت.
مدتی بعد، دو هواپیمای انگلیسی که به سمت تهران پرواز کرده بودند، در زمینی نزدیک شهر فرود آمدند که این محل "قلعه‌مرغی" نامیده می‌شد.
بعد از تصمیم و عملکرد خلبانان انگلیسی، با فرود اجباری یک فروند هواپیمای روسی در همان مکان، "قلعه مرغی" کم‌کم به فرودگاه تبدیل شد.
و اینگونه بود که "کوزمینسکی" این خلبان روسی تبار، اولین پرواز با هواپیما را بر فراز کشور ایران در زمان سلطنت احمدشاه قاجار به نام خود ثبت کرد و رویای شیرین پرواز را برای هر ایرانی محقق ساخت.

10 سال قبل از پرواز نخستین هواپیما در ایران یعنی دسامبر 1903پروازی 12 ثانیه ای منجر به ثبت اختراعی شد که هزاران سال آرزوی بشر را تحقق بخشید و روز هفتم این ماه بعدها به عنوان روز جهانی هواپیمایی نام گذاری شد.

در طی قرون و اعصار، زندگی بشر همواره همراه با آرزوهایی در ظاهر دست نیافتنی بوده است، آرزوهایی که گاه در قالب افسانه ماندگار شد و گاه به منصه ظهور رسید. "پرواز" آرزویی است که همواره فکر بشر را به خود مشغول ساخته بود واحقاق آن تا رسیدن به مرز واقعیت زمان طولانی را سپری کرد.
برای اولین بار"لئوناردو داوینچی" بر صفحه کاغذ وسیله رسیدن به این آرزو را طراحی کرد، در آن روز این طرح تنها رویایی بود دست نیافتنی، اما علی رغم همه ناامیدیها، فکر پرواز متوقف نشد و در خیال افراد دیگری هم پرورش یافت.
انسانهای بسیاری تلاش کردند تا وسیله ای برای پرواز اختراع کنند، افرادی چون "ایکاروس" و "دائه دالوس" که با ساختن بالهایی از پر و موم سعی کردند پرواز را تجربه کنند و صدها آزمایش و اختراع که هر یک منجر به شکست و از دست رفتن جان انسانهای کنجکاو گردید.
"راجر بیکن" اولین کسی بود که به این آرزوی دیرینه تا حدی جامه عمل پوشانید، او پیشنهاد ساخت موتوری را داد که فقط توسط یک نفر هدایت می شد. بشر با استفاده از این موتور توانست اولین پرواز خویش را با بالون هایی از هوای گرم و هیدروژن انجام دهد، اما باز هم بشر برای رسیدن به یک پرواز واقعی راه زیادی در پیش داشت.
بعدها "جان استرینگ فلو" در سال 1848 توانست هواپیمای یک باله ای را اختراع کند که با نیروی بخار حرکت می کرد، وی با نصب وسیله ای ساده بر روی آن، توانست به تدریج تا ارتفاع کمی اززمین به پرواز در آید.
پس از آن در سال 1896 "ساموئل پیریونت لنگلی" توانست 3250 پا را با سرعت 25 میل در ساعت پرواز کند که این خود، امری موفقیت آمیز در تاریخ پرواز بود.
اما در هفدهم دسامبر سال 1903 برادران "رایت" موفق به ساخت موتوری برای هواپیمای خویش شدند، آنها به این نتیجه رسیدند که می توانند با نیروی خود هواپیما، آن را به هوا ببرند، آنها توانستند با 120 پا و سرعت 31 میل در هر ساعت و به مدت 12 ثانیه پرواز کنند و نام خود را به عنوان اولین مخترعان هواپیما در تاریخ ثبت کنند.
البته این اختراع رسما در جایی ثبت و تایید نشده بود تا اینکه در هفتم دسامبر سال 1944 کنوانسیونی تحت عنوان کنوانسیون بین المللی هواپیمایی به امضا رسید که متعاقب آن، سازمان جهانی هواپیمایی تاسیس شد .
پس از تاسیس، مجمع عمومی این سازمان، در سال 1992 با صدور قطعنامه ای، روز تاسیس این سازمان را به عنوان روز جهانی هواپیمایی تصویب و اعلام کرد که این امر از جانب سازمان ملل متحد نیز به صورت رسمی مورد تایید قرار گرفته است .
از آن سال تاکنون این روز به منظور حفظ، ارتقاء، ایمنی، کارایی و قانونمندی در حمل و نقل هوایی از سوی کشورهای مختلف از جمله ایران با تاکید بر اهمیت صنعت هواپیمایی کشوری در توسعه اقتصادی و اجتماعی گرامی داشته می شود .