تغییر نگرش در خلق نمایشنامه های تراژیک، معرفی تئاتر به عنوان هنری متعلق به عموم افراد جامعه و استفاده از ادبیات روایی - تاریخی برای خلق شاهکارهای نمایشی را می توان بخش کوچکی از خدمات ارزنده "ویلیام شکسپیر"، نمایشنامه نویس انگلیسی به هنر تئاتر جهان برشمرد.

"ویلیام شکسپیر"‌ نمایشنامه نویس، شاعر، نویسنده و بازیگر شهیر قرن 16 میلادی، در 26 آوریل سال 1564 در شهر کوچک "استراتفورد" انگلستان از پدری تاجر و مادری از خانواده ای ملاک دیده به جهان گشود.

زندگی شخصی این هنرمند در کنار تمام شهرت جهانی در هنر نمایش و تاثیرگذاری بی بدیل وی در جریان تطور این هنر، همواره در هاله ای از ابهام قرار داشته و نقاط تاریک فراوانی در آن یافت می شود.

تنها مطالبی که صحت و سقم آنها به اثبات رسیده، پایان دوران تحصیلات ابتدایی شکسپیر در مدرسه "گرامر استراتفورد" است و اینکه وی به دلیل ورشکستگی پدر نتوانست تخصیلات خود را ادامه دهد؛ ‌همچنین تایید شده که وی در همان دوران کوتاه تحصیل زبان لاتین را به خوبی فراگرفت و این دانش طی دوران حرفه ای او نقش تعین کننده ای داشت و سرآخر اینکه وی با دختری به نام "آن هاتاوی" از روستای مجاور ازدواج کرد و یک فرزند دختر و یک دوقلوی پسر حاصل ازدواج آنها بود.

شکسپیر که همواره در پی زندگی آرام و البته مرفه بود، با هدف کسب و کاری بهتر عازم لندن می شود و در آغاز در یکی از تماشاخانه های پایتخت انگلستان به تمیز کردن اسب ها و اسطبل ها مشغول می شود اما به خاطر سواد و آگاهی به خواندن و نوشتن در یکی از همین تماشاخانه ها مسوول تصحیح متون نمایشی می شود.

شیوه اصلاح و استفاده از لغات فاخر در امر تصحیح و همچنین دامنه وسیع مطالعات وی در امر خواندن نمایشنامه های مختلف، سبب می شود که وی نخستین تجربیات خود در قالب شعر را به رشته تحریر در آورد و به خاطر خواندن فصیح آنها به عنوان بازیگر نقش های فرعی نیز در تماشاخانه ها مشغول به فعالیت می شود.

این شروع موفق، آغاز راه تعالی این هنرمند در هنر نمایش جهان بود و وی بتدریج و با اجراهای دقیق خود و همچنین نگارش کمدی های متمایز با آنچه در آن سال ها به عنوان کمدی در انگلستان دوران الیزابت به صحنه می رفت، باعث شد که بتواند دو اجرای خاص برای ملکه انگلستان داشته باشد و همین تاثیرگذاری و تمایز او، رضایت ملکه انگلستان را با خود به همراه داشت و سبب شد تا حقوق ثابتی برای ادامه فعالیت های هنری خود در کاخ انگلستان دریافت کند.

در کنار کسب سرمایه،‌ شکسپیر جوان توانست بخشی از تماشاخانه "گلوب" که یکی از سالن های معتبر آن زمان بود را خریداری کند و به عنوان سهام دار توانست تعدادی از نمایشنامه های خود مانند "هنری چهارم"، "تیتوس آندرونیکس"، "رویای شبی در نیمه تابستان"، "بازرگان ونیز" (تاجر ونیزی) و "ریچار دوم" را که در اواخر دهه 1590 میلادی به رشته تحریر در آورده بود را با حضور بازیگران موفق آن زمان به صحنه ببرد و همین آثار آغاز دوران باشکوه تئاتر "شکسپیرین الیزابتی" در جهان بود.

آغاز مرحله دوم تعالی شکسپیر، شروع نگارش تراژدی های مدرن به قلم وی بود؛ "رومئو و ژولیت"، ‌"شاه لیر"، ‌"مکبث" و شاهکار همیشه جاویدان وی "هملت"،‌ ضمن تبدیل شدن به موفق ترین آثار اجرا شده بر صحنه های نمایشی به تحقیق اهل فن، شالوده تمامی شیوه های نگارش مرسوم در آن زمان را شکست و سبکی جدید را در خلق نمایشنامه در جهان وسیع این هنر بوجود آورد.

بهره گرفتن از منابع و روایت های تاریخی بویژه تاریخ معاصر انگلستان قرن 15 و 16 میلادی و کشورهای همسایه به عنوان منبعی برای اقتباس، افزودن تخیل و عناصر دراماتیک به این داستان ها، ‌زنده کردن شخصیت های کلیشه شده در بند گفت وگوهای مشخص، فضاسازی نمایشی در خلق آثار صحنه ای و تغییر نگاه محتوم به نابودی قهرمانان تراژیک با خلق سبک جدید در نگارش نمایشنامه به عنوان "تراژدی کمدی"، ‌عمده فعالیت های این هنرمند طی یک دو دهه فعالیت مستمر وی در زمینه تئاتر در دوران سلطنت ملکه الیزابت در انگلستان بود.

شکسپیر زمانی که متوجه شد به میزان لازم درآمد کسب کرده،‌ لندن و سالن نمایش را رها کرد و به روستای محل زندگی خود بازگشت و 23 آوریل 1616 میلادی (همزمان با سالمرگ سروانتس‌ نویسنده بزرگ اسپانیایی و خالق "دن کیشوت") در سن 52 سالگی چشم از جهان فرو بست.

مهمترین نکته درباره نمایش های شکسپیر آن است که وی تا پیش از مرگ، هیچ یک از نمایشنامه های خود را تدوین نکرد تا آنکه در سال 1623 دو تن از اعضای "تماشاخانه شکسپیر"، یعنی "جان همینگز" و "هنری کاندل" نسخه‌ ای جمع آوری شده از تمام نمایش نامه های که مورد تصحیح و رسیدگی قرار گرفته بود را تحت عنوان "فرست فالیو" (first folio) به چاپ رساندند.