موفقیت و لازمه رسیدن به آن  همواره از دغدغه های انسان محسوب می شود  و آدمی در طول زندگی تلاش خود را صرف رسیدن به آن می کند ولی برخی به موفقیت مطلوب مورد نظر خود دست می رسند و بعضی دیگر به دلایل مختلف در دستیابی به آن ناکام می مانند.

از  راه‏های کسب موفقیت، رشد و نوسازی مداوم شخصیت است. کلید رمزی که می‏تواند قفل درهای بسیاری را به سوی موفقیت و آرامش پایدار بگشاید.

شخصیت عبارت است از ویژگی‏های رفتاری، فکری، اخلاقی، نفسانی، تربیتی، آموزشی، فرهنگی، وراثتی،‌ احساسی، انگیزشی، هیجانی و غیره یک انسان که تا حدود زیادی منحصر به فرد بوده و از جهات بسیاری، با دیگران متفاوت است.

برخی از این ویژگی‏ها اکتسابی هستند و انسان از بدو تولد تا زمان مرگ، آن‏ها را در خود به‏وجود آورده، کم یا زیاد کرده و وجوه متفاوتی را طی گذران عمر،‌ در رفتار و کردار و گفتار خود به نمایش می‏گذارد. بخش کمی از ویژگی‏های شخصیتی اما اکتسابی نیستند و تحت تأثیر وراثت زیستی قرار می‏گیرند.

عوامل مختلفی در رشد و تعالی شخصیت مؤثرند که در ادامه به گوشه‏ای از آن‏ها اشاره خواهد شد. بدیهی است، توجه به این نکات می‏تواند انسان را در پیداکردن راه‏های دیگری یاری رساند.

به‏طور کلی شخصیتی سالم است که ضمن داشتن ثبات و پایداری بتواند رفتاری سازگار و انعطاف‏پذیر در برخورد با محیط و موقعیت‏های متفاوت از خود نشان دهد. بنابراین، چنین شخصیتی قابل پیش‏بینی است و اطرافیان نیز سازگاری بیشتری با آن نشان خواهند داد. برعکس، ناسازگاری و انعطاف‏ناپذیری با محیط و اطرافیان نمایانگر اختلال در شخصیت است. این افراد غالباً با تغییرات جدید مخالف بوده و واکنش‏های منفی از خود نشان می‏دهند.
 هرچند شخصیت، مفهومی انتزاعی است، اما آثارش آن‏قدر مشهود و معلوم است که بخش قابل توجهی از زندگی آدمیان در فرایند روابط اجتماعی آن‏ها را تشکیل می‏دهد. برای مثال، کسی‏که راستگو، امانتدار، به قول و قرارها پای‏بند، امانتدار، نوعدوست، بخشنده و...... است، نزد مردم از شخصیتی سالم برخوردار بوده و مناسب‏ترین رابطة اجتماعی را می‏تواند با اطرافیان برقرار کند.

ظاهری آراسته داشتن، خوش‏بو بودن، زیبا و شیرین و آرام سخن‏گفتن، خوش‏رویی و خوش‏خلقی، تحمل مشکلات و سختی‏ها، انتقادپذیری، انعطاف‏پذیری و حتی مثبت‏اندیشی و برقراری روابط گرم با اطرافیان، در پرورش و بازسازی شخصیت انسان‏ها نقش قابل توجهی داشته و از طرف دیگر، تأثیرات مثبت و مطبوعی بر اطرافیان برجای می‏گذارد. در این رابطه موارد فراوانی را نیز می‏توان اضافه کرد که هرکدام بنا بر تجربه‏های فردی می‏توانند در رشد شخصیت حایز اهمیت باشند.

فراگیری مهارت‏های اجتماعی و بهترین استفادة بهینه از عنصر زمان و پرهیز از اتلاف وقت و تنبلی و بی‏حوصلگی؛ در رشد شخصیت نقش بالایی دارد. بخش قابل توجهی از خلق شخصیت‏های سیاسی، هنری، اجتماعی، مذهبی، ادبی، علمی و.... مرهون رعایت این نکته بوده که به‏علاوه، موفقیتی پایدار را به‏همراه خواهد داشت.