نهم شهریور 1390 برابر با اول شوال 1432 هجری قمری و سی و یکم اوت 2011 میلادی است. مهمترین رویدادهای تاریخ معاصر ایران در این روز، به شرح زیر است:
9شهریور 1376
محمد کریم پیرنیا پدر معماری ایران چشم از دنیا فرو بست و در دانشکده معماری دانشگاه یزد به خاک سپرده شد. وی از استادان برجسته معماری سنتی ایران و پایه گذار نگرش نوین به فرهنگ و تاریخ معماری ایرانی ـ اسلامی است. وی در 1299 خورشیدی، در یزد، در خانواده ای اهل علم به دنیا آمده بود.
9 شهریور 1361
"امام خمینی" (ره) در جمع مسئولان کشوری و لشکری فرمودند : به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی ننگی است بر چهره سران کشورهای اسلامی خواهد بود.
9 شهریور 1357
"امام موسی صدر" رهبر شیعیان لبنان پس از سفر به الجزیره و مذاکره با مقامات این کشور در تاریخ 25 اوت 1978 به دعوت رسمی معمر قذافی، رهبر لیبی برای شرکت در جشن انقلاب آن کشور وارد طرابلس و پس از پنج روز اقامت در هتل شاطی لیبی خبر ناپدید شدن او در افکار عمومی پیچید و هنوز نیز از سرنوشت آن عالم عالیقدر خبری نیست.
9 شهریور 1354
کنسولگری امریکا در خرمشهر تعطیل شد.
9 شهریور 1350
بیست و دومین دوره مجلس شورای ملی که در 14 مهر 1346 آغاز به کار کرده بود، پایان یافت.
"عبدالله ریاضی"، رییس این دوره مجلس بود و به عنوان تنها عضو مستقل در مجلس حضور داشت. در این دوره از انتخابات، تعداد نمایندگان 219 نفر و این مجلس 255 بار تشکیل جلسه دادند.
9 شهریور 1326
"حسن پیرنیا" مؤتمن الملک رئیس دورههای اولیه مجلس شورای ملی، در 73 سالگی در تهران درگذشت.
9 شهریور 1325
هیئت وزراء، انتزاع جیرفت از شهرستان بم را تصویب کرد. در این مصوبه به انتزاع "جیرفت" از شهرستان بم و تبدیل آن به شهرستان اشاره شده است و همچنین دو دهستان "اسفند قهوراین" و "جبال بارز" از توابع ساردویه و سبزواران از مناطق یاد شده جدا و به بخشهای تابع جیرفت پیوستند.
9 شهریور 1320
قوای روسیه و انگلیس که از چندین محور، ایران را به اشغال خود درآوردند در قزوین به یکدیگر پیوستند.
9 شهریور 1320
تصمیم مجلس مبنی بر ابراز رأی اعتماد به کابینه محمد علی فروغی اعلام شد. وی به عنوان اولین نخست وزیر دوره سلطنت رضاشاه در سال 1304 خورشیدی است و حدود شش ماه رئیس دولت بود. فروغی در اثر دخالت های وزیر دربار استعفا کرد، اما در سال 1320 پس از ورود نیروهای متفقین به ایران دوباره نخست وزیر شد.
9 شهریور 1286
متن قرارداد 1907 که در منطقه سن پترزبورگ امضا شد و حاوی تقسیم ایران میان روسیه و انگلستان بود، انتشار یافت. براساس این قرارداد ایران میان روسها و بریتانیاییها تقسیم و شمال ایران به اشغال روسها درآمدو پس از جنگ جهانی اول نیز بریتانیاییها با اشغال بوشهر به سوی شیراز پیشروی کرده و مناطق جنوبی ایران را به تصرف خود درآوردند.